"Kamusta? Ang tagal kong naghintay sa labas. Ang kukulit ng mga cla.s.smates mo." makukulit talaga sila. Kaya nga malaking kahinaan sa'min ang sabay-sabay kaming babagsak.

"Klea, may masakit pa ba sayo? Gusto mo ba tawagin ko ang nurse?" balak yatang lumabas pero pinigilan ko.

"Maayos na ko. Wag kana mag-alala. Malakas pa kaya ako sa kalabaw." same kaming tumawa sa korny joke ko.

"Malungkot ka ba?" tanong sa'kin ng niyakap ko ang dalaw.a.n.g binti ko.

"Sino ba hindi? Hindi kami matatalino na gaya nyo. Pero, may pangarap din naman kami. Yung simpleng makgraduate, magkaroon ng diploma, at makapag-aral sa Kolehiyo. Napaksimple lang,pero bakit ganoon? yung simpleng graduation hindi pa maibigay sa amin. Ganon na ba talaga kami kawalang-kwenta?" kung mangyari man na hindi kami makgraduate. Katakot-takot ang insulto ang matatanggap namin sa mga kamag-anak, at kaibigan. Nasa Pilipinas kaya kami sigurado malaking issue ito.

"Wag mong isipin yun. May kwenta ang Last section. Siguro sinusubukan lang ang katatagan nyo. Malay natin, bago dumating ang graduation sabihin nilang pwede na kayo grumadweyt."

"Wala pa kasi umaamin," depensa ko.

"Si Lemuel ,hindi ba umamin na siya dahil kay President nyo?"

"Madali lang sabihin na siya may kasalanan. Wala tayo pruweba."

"Kahit na, kahit mga guro natin hindi makapaniwala na gagawin yun ni Lemuel. Pero sa kanya na nagmula. Malaking katibayan din na ang away nilang magkapatid nadawit dito." hindi pa pala kami nakakapag-usap ni Pres. Sigurado akong masama ang loob niya kay Lemuel.

"Basta, hangga't wala akong nakikitang magandang pruweba hindi ko siya pag-iisipan ng kung ano." Tumingin ito sa kanyang relo.

"I have to go. May pag-uusapan pa kami ng mga cla.s.smates ko. Palabas kana rin pero hindi na kita hihintayin." hinalikan niya ko sa noo. "I love you." muli niyang sabi.

"I--- I love you too," nahihiya kong tugon. Ngumiti siya sa akin bago iwan mag-isa.

Napabuntong-hininga ako sa madilim na silid na ito. Bakit ba ang hirap paniwalain ang sarili na okay ka lang? Bakit parang ang hirap maging okay kahit masakit? Ang gulo ko 'di ba? Oo, sobrang gulo ng nasa isip at puso ko ngayon. May kung ano kasi akong nararamdaman na hindi ko maunawaan. Parang may isang bagay akong hindi nagawa dahilan para lumungkot ako. Parang may isang tao akong binalewala lang tapos ngayon pinagsisihan ko.

"Hi Klea, pwede kana lumabas." tumayo ako para lumabas sa kwarto. May mga sinabi pa ang nurse sa akin pero hindi ko maunawaan dahil ang iingay ng mga cla.s.smates ko sa labas.

Pagkalabas ko, lahat pala ng last section nandito. Hinintay talaga nilang maging maayos ang kalagayan ko.

"Klea, okay ka na?"

"OhMy! Thanks G.o.d, you're fine."

"Humanda talaga sa akin ang Section A na yun! Kainis."

"Pwede ba kalimutan na natin 'to?" paki-usap ko. Lahat sila ay na tahimik at t.i.tig na t.i.tig.

"Anong ibig mong sabihin?" Si Pres.

"I mean, palagpasin na lang natin ang kasalanan ng Section A. Kung papatulan natin sila sigurado akong magsusumbong ang mga yun sa Princ.i.p.al. Baka lalong mawalan tayo ng  pag-asang makgraduate." mga nag-tinginan silang lahat.

"Tama si Klea," Si Pres, tumabi sa'kin. "Pakalmahin natin ang mga sarili. Kung makakagawa tayo ng paraan mas maganda magtulong-tulungan tayo."

"Tama!"

"Para sa Last Section!"

"Oo nga, samsama tayong grgraduate!"

Inilahad ni Pres ang kanyang kamay,sunod-sunod ang mga kamay nilang lahat. Tinignan nila ako kung sasama ba ko sa laban na ito. Syempre, inilagay ko ang aking kamay at sabay-sabay nagsalita ng....

Laban Last Section!! Walang uurong!! sabay-sabay namin sabi kasabay ang pagtaas ng mga kamay na para bang may pag-asang naghihintay.

Wala kaming ideya sa mangyayari. Ilang araw na lang para sa graduation day pero hangga't may araw at gabi may pag-asa pa rin kami. TULUNGAN para sa kinabukasan!!

Mga naunang naglalakad ang karamihan habang kami ni Blaze ay sabay lamang.

"Kamusta?" tanong sa'kin.

"...para saan?"

"Kamusta kung ano ba ang nararamdaman mo ngayon,"

"Ayokong sagutin ,dapat nga ikaw ang tanungin ko ng ganyan. Ikaw, ikaw ang kamusta??" binagalan nito ang paglalakad.

"Mas okay pa sa dati," maikling sagot.

"Weh?" pang-aasar ko. "Talaga ba? Akala mo yata hindi nag-kwento si Clarissa sa'min ah? Nakmove-on kana ba?"

"Hindi madaling malimutan ang kaibigan mo. Tsaka,kailan lang kami nag-break. Sariwa pa rin yung sakit." huminto kami pareho.

"Mahal mo pa rin siya noh? Ang sakit-sakit noh?" kunot-noo niya kong tinignan. "Mas gugustuhin mo na lang matulog maghapon,magmukmok,at uminom ng alak pero hindi naman pwede dapat tuloy pa rin ang buhay."

"Anong nangyari sayo? Parang mas affected kapa kaysa sa akin?"

"Hindi ah, sinasabi ko lang kung ano yung feeling." Nauna akong naglakad,siyang sunod sa akin.

"Mahirap mag-move-on lalo kung yung mahal mo may iba na." hinawakan niya ko sa kamay.

"May iba nang mahal si Clarissa?" Naguguluhan niyang tanong. Hindi ko magaw.a.n.g tumingin dahil baka mahuli niyang may alam ako.

"Sinabi ba niya sayo kung bakit siya nakipag-break?" niyugyog nito ang magkabilang balikat ko.

Parang isang araw si Blaze,hindi ko matignan dahil masyadong masakit at baka maiyak ako. Ayoko rin naman sa'kin manggaling ang sagot. Ayoko magalit si Clarissa sakin at lalong-lalo si Nixon. Kung pwede lang ,kung pwede sila na lang ang tanungin niya.

"Wala ako sa lugar para magsalita tungkol dyan.Sorry,"

Tumamlay ang mukha niya, "Kung hindi yun ang dahilan malamang sasabihin mong hindi. Alam ko na ang sagot. Gets na gets ko na."

"Wait, wag ka muna magagalit sa kanya. Bigyan mo siya ng oras at panahon para makapag-paliwanag."

"Ang kailangan kong malaman kung sino ba ang ipinalit niya sa akin," kung malalaman man niya kung sino, paniguradong magiging malaking lamat ito sa pagkakaibigan nila ni Nixon.

"Please Klea, kilala mo ba kung sino?" ayoko magsinungaling pero ayoko rin sa akin manggaling. Ang hirap maipit sa problema ng mga kaibigan mo.

Tinitigan ko siya. Nakiki-usap ako gamit ang mga mata na wag niya kong tanungin dahil ayoko makisali sa kanilang problema. Tumalikod siya,sabay tingala. Wala akong mailabas na salita dahil ramdam ko ang sakit na nararamdaman nito para kay Clarissa. Naglakad ito patungo sa halaman na bonsai. Gusto ko sana sabihin na wag siyang malungkot pero na unahan ako nila Clarissa at Nixon magsalita.

"Klea, anong ginagawa mo diyan? Sino kasama mo?" tanong ni Clarissa, habang magkholding hands sila ni Nixon.

k.u.malabog ang puso ko. Kakaibang tensyon ito kung maabutan ni Blaze na magkahawak kamay ang dalawa. Palakad ko silang nilapitan ngunit kulang ang ilang hakbang para pagbitawin ko ang kamay nilang dalawa. Huli na, huli nang mapagtanto kong nakatingin si Blaze sa aming tatlo.

"M-magppaliwanag ako," kinakabahan kong sabi.

"Bakit ikaw ang magppaliwanag Klea? Ikaw ba ang kholding hands ng Ex-girlfriend ko?!" nilapitan ko siya para lumayo sa dalawa pero pilit itong gustong lumapit sa dalawa.

"Anong ibig sabihin nito Nixon ha! Tinatalo mo na ba ko?!!?"  gigil niyang duro rito.

"Please, wag kayo mag-away." paki-usap ko.

Tumingin siya sa akin, "Umalis ka diyan kung ayaw mong madamay sa galit ko." Motoridad niyang utos.

Todo iling ang ginawa ko, "Ayoko,Hindi----- please,pag-usapan nyo ito ng maayos. Ayoko ng gulo at ayokong masira ang pagkakaibigan ninyong dalawa."

"Klea, bulag ka ba?! Gusto mo magkayos pa kami? Bakit, sino ba ang biktima rito? Yan bang tarantadong yan-----" pilit susuG.o.d pero niyakap ko siya.

"Tama na Blaze! Please, mag-usap kayo ng maayos. Hindi matatapos ito kung paiiralain nyo ang galit." mangiyak-ngiyak kong sabi.

"Tapos na, tapos na relasyon namin dahil sa kanya!" Dinuro-duro si Nixon, "Magsalita kayo! Kailan pa naging kayo! Sagot!" bahagya kong tinignan ang dalawa.

Kitang-kita ko kung paano umiyak si Clarissa sa harap ni Blaze, habang si Nixon ay sa akin nakatingin na may tumutulong luha.

"k.u.malma ka," paulit-ulit kong paalala.

"Hinding-hindi kakalma ang puso ko kung wala man lang nagsasalita sa dalawa." humagulgol ito ng iyak. "Clarissa, bakit? Bakit napakbilis mo naman akong ipagpalit? Siguro kung ibang tao baka matanggap ko pa. Pero sa isang matalik na kaibigan ko, kbanda. Bakit?! Bakit?!"

Mahigpit ko siyang yakap. Napapapikit na lang ako sa sakit. Sakit ,dahil pareho kaming nararamdaman ni Blaze, bakit kasi parehong Bestfriend ko pa. Bakit kailangan pareho kaming masaktan. Tanga nga ba kami dahil ang mahal namin ay may mahal nang iba?

*****

"Maayos kana ba?" nag-aalala kong tanong sa kanya ng makarating kami sa Gymnasium. Inabot ko ang isang mineral water.

"Kahit papaano," matamlay itong nakaupo sa upuan ng gym.

"Kahit paano gumaan ang pakiramdam mo dahil nailabas mo ang sakit,"

"Tama ka,"

"Blaze," tumingin sa akin ng  tawagin ko. "Kaya mo yan. Umiyak ka hangga't may luha. Masaktan ka hangga't mahal mo pa."

"Bakit ka nga pala umiyak kanina?"

"Ha? Ahm, siguro naawa ako sayo," palusot ko.

"Ayoko nang kinakaawaan,"

"Sorry," kinagat ko ang lower lip.

"At ayoko rin nagso-sorry sa akin ang isang tao kahit hindi naman dapat," tinabihan ko siya.

"Alam mo nang sila?"

"Sorry ha, hindi ko intensyon na maglihim sayo. Wala ako sa lugar para magsalita."

"Ayos lang, naiintindihan ko dahil bestfriend mo sila pareho."

"Oo nga," malungkot kong tugon.

"Bakit parang yung 'oo nga' mo labas sa ilong?" Hinuhuli niya ng tingin ang mata ko.

"Sa lahat ng kilala ko,ikaw lang yata ang parang hindi masaya sa bestfriend nila."

"Hindi ah!" bulyaw ko.

"Hindi? Kita mo nga, Lumalaki ang butas ng ilong mo. Naiinis ka, nagagalit, at nagseselos?"

Taas kilay kong tinignan, "Excuse me? Ako magagalit, maiinis,at nagseselos?! MyG.o.d! Dapat ba?"

"Kung nasa huk.u.man tayo malamang guilty ang hinatol sayo,"

"Blaze naman,wag ka ngang mag-inis? Masaya ako para sa kanilang dalawa. Atleast, alam kong pareho nilang kilala ang isa't-isa." tumamlay ang mukha.

"Ay ,Sorry. Hindi ko intensyo na saktan ka."

"Klea,"  tawag ng kung sino. Pareho kami tumayo ni Blaze. " Bakit nandito kayo?" tiim bagang itong lumalapit sa amin.

"Ahh, kasi may pinag-uusapan lang kami," paliwanag ko.

"Tungkol saan? Alam nyo bang may practice tayo ngayon?"

"Ngayon?" Nagkatinginan kami ni Blaze, "Hindi naman kami kasama diyan,"

"Basta umattend pa rin kayo kahit hindi kasama ang last section." pamimilit niya.

"Ah sige,mamaya pa naman yun 'di ba?" Nag-nod sabay tingin kay Blaze.

"Pwede ba tayo mag-usap saglit?" sa akin na tumingin. Binigyan ko si Blaze ng mamaynlang-tayo-mag-usap-look. Umalis kaagad ito ng akbayan ako ni Amir.

"Ano pinag-usapan nyo?" Bungad sa akin.

"Tungkol lang kina Clarissa,"

"Oo nga noh? Ang galing, sila na pala?" pinakita niya sa akin ang masayang mukha.

"Oo," sabay yuko ko.

"Masaya ako dahil hindi kana guguluhin ni Nixon at hindi kana niya gusto. Wala na kong karibal dyan sa puso mo," saglit akong nakipagt.i.tigan sa kanya. "Happy ka ba para sa dalawa?"

"Oo naman. Matagal ko na nga sinasabi sa kanila na dapat sila na lang eh,"

"Kung ganoon? Pwede tayo sumabay sa kanila k.u.main ngayon? Nasa canteen ang dalawa. Ano?" matinding awkwardness 'to panigurado.

****

Sa canteen ,

Dumating kami sa pwesto nila Nixon nag-uumpisa  na sila k.u.main.

"Hi Best! k.u.main na kayo. Mayamaya practice na." masayang bungad sa'kin ni Clarissa habang nakakapit sa braso ni Nixon. Napapansin ko lang,bakit sobrang obvious nito? Dati naman hindi siya ganoon. Pagkakakilala ko rin sa kanya hindi ito masyado nagpapobvious sa lalake. Lalo nung sila pa ni Blaze.

"Ako na oorder ng pagkain natin," paalam ni Amir. May dumaan na ilang kababaihan sa pwesto namin.

"Wait, hahabulin ko lang si Gab may ibibigay akong notes. Diyan lang kayo." nagmamadali kinuha ni Clarissa ang note sa bag. Patakbo itong hinabol ang cla.s.smates.

Matinding katahimikan ang namayani sa pagitan namin dalawa. May bago sa mukha ni Nixon, iyon ay ang pagbago ng kanyang hair style. Mas naging gwapo ito sa totoo lang. Napansin kong nakatingin siya sa akin kaya ginantihan ko ito ng ngiti. Matipid niya kong tinanguan sabay iwas ng tingin. Parang may gusto siyang sabihin na hindi niya masabi-sabi.

b.u.malik na si Amir,dala ang order na kakainin namin.

"k.u.main ka lang diyan," sabi sa'kin. "Si Clarissa?" tanong niya ng hindi nakita ito.

"May inabot lang na note sa cla.s.smate niya," tugon ko.

"Ah, sige. Kain na." habang k.u.makain kami sina Amir at Nixon ay pinag-uusapan kung sino ang Valedictorian at Salutatorian sa kanila. At ako? Heto, ultimo paglunok ng kanina hindi ko magawa dahil may matinding pagkailang akong nararamdaman sa tuwing magsasalita si Nixon. Paano naman kasi,kada salita niya nakat.i.tig ito kay Amir tapos kapag si Amir ang nagsasalita sa akin t.i.titig. 'Di ba? Sobrang awkward?

"Nakakloka mga Section C," natataw.a.n.g syang dating ni Clarissa.

"Bakit?" si Amir,

"Nasa harap ng guidance office. Parang mga nagwewelga dahil ang usap-usapan may Section C na hindi makakgraduate."

"Talaga? Bakit daw?" si Nixon, sa akin na naman tumingin.

"Dahil sa ginawa ni Lemuel, nagturo siya ng mga kasabwat daw niya sa pangdo-doktor sa exam nila Klea."

"Marami ba ang itinuro niya?"

"Hindi naman,pero nagagalit ang mga barkada ng mga itinuro niya dahil wala naman daw kasalanan ang kaibigan nila. Ang gulo,sobrang gulo ngayon."

"Mas mainam na yung magharap-harap para magkaalamanan na," litanya ni Amir.

"Ganoon na nga,pero alam mo ang pinaka nakaktense rito?" nakatingin sa akin si Clarissa,dahilan para tumingin sa akin ang dalawa.

"May makakgraduate na sa Last Section, iyon nga lang ang President nila, sina Klea,at Blaze lang ang pinayagan na gagraduate."

"Ano?! Hindi pwede! Napaka unfair yun sa mga cla.s.smates ko! Akala ko ba magte-take kami ng panibagong exam?" Naiinis kong tanong.

"Kaya nga pero...may itinuro rin si Lemuel na may kasama siyang Last Section sa nangyari,"

"Ano?!" halos di ako makapaniwala sa narinig ko. Tumayo ako. Kailangan ko makusap si Pres tungkol dito at kung mapatunayan na may alam ang ibang last section. Sigurado magkakagulo sa sa'min lahat.

May pumigil sa kamay ko, "Saan ka pupunta?"

"Hindi ako pwede peasy-easy lang dito. Kung tama man ang mga sinabi ni Lemuel, hindi ako matatahimik." matapang kong sabi.

"Sasama ako," sabat ni Nixon. Binigyan ako ni Clarissa ng anong-meron-bakit-kailangan-samahan-kapniylook.

"H-hindi na, mas mabuti kung wag ka muna magpapakita kay Blaze. Gulo na naman ito kapag nagkataon." kinuha ko ang bag. May sinasabi pa si Amir pero hindi na ko lumingon pa.

Malalaking hakbang ang ginawa ko patungo sa cla.s.sroom namin. Wala akong naabutan na kahit isang kaklase. Tinatawagan ko si Pres pero hindi sinasagot. Naalala ko nang sabihin ni Clarissa tungkol sa Section C. Dumaan ako sa kabilang building para madali kong mapuntahan ang Guidance office. Marami ngang estudyante rito sa harap na naghihintay kung sino man ang lalabas galing loob. Lahat sila nakatingin. Napukaw lang ng mga mata nila ang pintuan nang may lumabas dito.  Walang ganang katawan at malungkot ang mukha ni President.

"Pres!" Sigaw ko.

Matamlay niya kong tinignan,na pukaw nang mata ko ang kasunod niyang lalake.

Si Lemuel ...kasabay din niyang lumalabas si Mama. Ano kaya ang na pag-usapan?

Lumapit sa'kin si Pres. "Anong ginagawa mo rito?" kahit hindi man sabihin nadarama kong kay bigat ng kanyang saloobin.

"Alam mo na ba ang nangyari?"

"Oo,"

"Anong pinag-usapan nyo sa loob?" tumingin siya sa buong Section C bago ako hatakin palayo. Dinala niya ko sa hindi mataong lugar.

"Nasa loob ang buong Last section. Kinakausap sila ng Princ.i.p.al at ibang teachers. Pilit silang pinapaamin sa pangbibintang ni Lemuel."

"Totoo nga ba?"

"Syempre ,hindi. Alam kong paraan lang ito ni Lemuel para mas pahirapan niya ko. Alam niyang hindi ako papayag na makgraduate habang ang iba ay hindi."

"Ano ang ibig mong sabihin? Inako mo ang kasalanan ng kapatid mo?" marahan itong umiling.

"Naki-usap akong... makgraduate kayong lahat kapalit ng pag-alis ko rito." may mga luhang gustong tumulo pero pinipigilan niya.

"H-hindi, bakit mo gagawin yun?"

"Yun ang paraan."

"...pero may iba pang paraan,"

"Wala na kong makitang paraan. Hayaan mo na ko Klea. Para sainyo gagawin ko ang lahat. Kung umalis man ako rito atleast nagampanan ko ang pagiging leader sainyong lahat." umagos ang luha ko. Hindi ko mapigilang  masaktan dahil may isang tao isasakripisyo ang pangarap niya para sa lahat.

"Wag kana umiyak..." pinahid niya ang luha ko gamit ang hinlalaki. "Nasasaktan ako kapag nakikita kitang umiiyak. Feeling ko, napaksama kong tao dahil may isang babaeng..." dahan-dahan niya kong hinawakan sa magkabilang balikat. Tila tumigil ang mundo ng halikan niya ko sa..... Labi!

Ohmy!

Tama ba 'to? Hinalikan niya ko sa labi mismo? Hala, bakit? Bakit...

Seryoso niya kong tinignan ng matapos niya kong halikan. "Klea, malulungkot ako kapag umalis na ko rito." may luhang tumulo mula sa kanyang mata. "Pwede ba kapag... kapag wala na ko rito piliin mo ang taong mas nangingibabaw sa puso mo?"

"Ha?"

"Alam mo kung ano ibig kong sabihin,"  muli na naman kami nagkat.i.tigan. k.u.malabog ang puso ko dahil parang may mali akong nararamdaman. Feeling ko magkakagulo ngayon.

"Pres, Klea. Pinapatawag kayo ni Ma'am Faustino. Nasa covered court ang lahat para sa practice natin." paalala ni Blaze.

Pilit kong iwasan ng tingin ang dalawa. Ayokong ipahalata lalo kay Blaze ang matinding pagkilang. Sabay-sabay kami nagtungo sa covered court. Lahat ng Sections ay kompleto. Medyo may nagkakaingay sa itaas ng stage dahil parang may pinag-uusapan ang mga Teacher, kasama na nga rito si Mama. Mayamaya pa kinuha ng Princ.i.p.al ang microphone.

"May final decision kami ukol sa nangyayaring issue rito sa school." panimula nito. Tumingin ako kay Pres na may lungkot sa mukha.

"Batay ito sa mga nakusap namin at tumayong testigo laban sa pangdo-doktor sa exam ng Last Section." Pinalapit niya si Lemuel, ngayon ay may hawak na itong sariling mic.

"Sabihin mo lahat Lemuel. Mula sa simula hanggang huli." tinapik ni Pres ang balikat ko at binigyan niya ko ng wag-kanmag-alaltanggap-kong-aalis-nko.

"Ang totoo may alitan kami ni Kuya pero....pero gusto ko sana bawiin ang lahat ng mga sinabi ko sa Last Section. Sorry, pero wala akong kinalaman dito sa pangdo-doktor ng exam nila." bulungan ang mga estudyante. May kanykanya silang kuru-kuro at palpalagay.

"May lumapit sa'kin at sabihin ko raw na ako ang may kasalanan sa lahat. Sinabi niya rin sa akin na makakaganti ako sa Kuya kung gagawin ko yun. Dahil sa galit sa kapatid ko,hindi ako nakapag-isip ng tama. Sinabi ko sa lahat na ako talaga ang may sala. Hanggang sa wala na kong maisip na idadahilan kaya itinuro ko ang iba kong kaklase bilang kasabwat dito. Sa takot ko na itawil ako ng section ko ay nagawa ko rin ituro ang ilang Last Section pero... pero ang totoo nyan , sa lahat ng itinuro ko ay wala talagang kasalanan... Ang totoong gumawa ng lahat na ito sa sagot ng Last section ay si..... si Leny ng Section A,kasama niya sina Trixie at ang iba pa niyang kaklase. Nilapitan nila ako at tinakot...iyon lang tapos wala na kong nalalaman pa."

"Sinungaling ka! Wag mo kami dinadamay dito dahil wala kaming ginaw.a.n.g masama!" bulyaw ni Leny dito.

"Ayoko ng magsinungaling! PaG.o.d na utak ko kakaisip kung paano ako makakatakas sa mga panbabanta nila sa'kin!" humagulgol na sabi ni Lemuel.

"Lemuel..." bulong ni Pres.

"Hindi na kayo dapat na damay pa sa alitan namin ng Kuya ko. Kasalanan ko 'to kung bakit maraming hindi makakgraduate. Mas karapat-dapat ko yun,dahil ako ang may kasalanan. Kung hindi ako nakinig kina Leny baka masaya tayong grgraduate ngayong taon. Tatanggapin ko kung hindi ako makgraduate. Kasalanan ko naman."

Nagsisisigaw ang buong Section A. Wala na kong naunawaan dahil puro sigawan at pangkukutya ang na tanggap ni Lemuel sa ibang Section A. Wala na sa tabi ko si Pres. Nagawa niyang umakyat sa stage upang yakapin ang kanyang kapatid.

"Tumigil kayo!" umalingawngaw ang boses ng President namin. Lahat ng estudyante ay nawalan ng kibo. Parang isa siyang Princ.i.p.al na kinatatakutan ng lahat. May hindi makatingin sa taas ng stage at ang ilan ay nagsilayuan malapit sa kanila.

"Hindi nyo dapat husgahan ang kapatid ko batay lamang sa ginawa nya. Hindi niya rin gusto na lahat tayo ay magkgulo-gulo. At para wala na rin problema payagan nyo kaming buong Last Section na mag-take ng exam. Kaya namin patunayan na hindi kami pahuhuli sa parunungan kahit Last Section pa kami."

Tahimik ang lahat ng tao nang b.u.maba ang magkapatid. Tumabi muli sa akin si Pres, kasama si Lemuel.

"Sorry," sabi niya sa akin.

"Wag mo na isipin yun." sabi ko naman. Nakipag-kamay siya sa akin bago b.u.malik sa kanyang section. Napanuod ko pa kung paano siya yakapin ng kanyang mga kaklase.

Sa di kalayuan, nakita ko ang buong Section A. Mga nagtatalo at hindi magkunawaan dahil panay ang sigawan. Si Leny, walang humpay ang pakikipagtalo sa ibang cla.s.smates niya. Hindi na ko nagtataka kung bakit niya ginawa yun. Dahil na naman kay Amir, dinamay pa ang buong cla.s.smates ko. Natigilan ako sa kakapanuod sakanila ng tumingin ang ilang section A sa akin. Todo iwas ako,todo iwas na sana wag nila akong mapansin dahil sigurado ako na naman ang trip ng mga ito.

"Klea," si Nixon, ohMy! Wait, bakit siya...umiiyak ba siya? "Kausapin mo ko kahit mga limang minuto lang," magtatanong pa sana ako pero kaagad niya ko hinatak palayo sa karamihan.

"Bakit Nixon?" Huminto kami.

"Sorry," malungkot niyang sabi. Kinabahan ako sa sinabi niya.

"M-may kinalaman ka ba r-rito?" kabado kong tanong.

"Wala. Wala akong alam diyan at kahit si Amir hindi niya alam ang buong pangyayari. Humihingi ako ng sorry dahil sa ginawa nila Leny. Nagkaroon ka pa tuloy ng problema."

"Ngayon alam ko nang wala kayong kinalaman dito magiging panatag na ko," nakangiti kong sabi.

"Klea," lumunok

"Hmmm , k-kung may magawa man akong kasalanan sayo,sana mapatawad mo kaagad ako."

"Makagawa ka ng kasalanan? Bakit? May ginawa ka bang hindi maganda?" namutla siya.

"Nixon? Anong ginawa mong kasalanan?" Bago yun ay nagsalita ang Princ.i.p.al. Pareho kaming tumingin sa stage.

"Malalaman mo rin," tumakbo itong iniwan ako. Kahit naguguluhan ay na gawa kong b.u.malik sa pwesto kanina.

"Napag-usapan namin lahat ng Teachers na pumapayag na kami mag-take ulit ng exam ang Last Section. Tutal ay wala silang kasalanan dito kaya't pumapayag na kami."

Hiyawan kami buong LAST SECTION!

May nagtatatalon sa tuwa, may tumawa,at umiyak din dahil may pag-asang makgraduate kami ngayong darating na GRADUATION DAY. Walang mapaglagyan ng saya ang puso ko dahil dito. Nagawa akong buhatin ni Pres at yakapin ng sobrang higpit. Ginulo-gulo nila ang buhok ko at sabay nagsalita ng Ikaw ang swerte sa last section Klea! Binaba ako ni Pres. dahil may humihila sa kanyang braso.

"S-si ... Si Amir! Papunta rito si Amir!" Bulyaw ng kung sino. Pilit nilang hinihila palayo si Pres.dahil ano man sandali ay malapit ng makalapit sa amin ang boyfriend ko.

Wala rin saysay ang panghihila nila kay Pres dahil naabutan siya ng kamao ni Amir. Gigil na gigil itong sunod-sunod na sinuntok ang President namin habang nakahiga. May umaawat ngunit takot kapag sinasamaan sila ng tingin ng boyfriend.

"Tama na! Ano ba!" na itulak ko ng malakas si Amir palayo kay President. Gulat na gulat itong nakatingin sa aming lahat.

"ANO BANG PROBLEMA MO HA!!!" nang-gigigil kong usisa rito.

"PROBLEMA?!" buong-buo ang kanyang boses at tila makiki-pagsabayan din sa galit ko.

"FVCK! d.a.m.n ! FVCK! FVCK !" pinagsisipa niya ang mga upuan na nakikita nito. Wala ni isa gustong awatin siya. Kahit ang mga guro at punong-guro ay hindi nagaw.a.n.g umayat. Kilala na nila ang ugali ni Amir. Alam nilang hindi ito mapipigilan. May naglakas loob lamang umayat sa kanya na tatlong lalake palayo sa covered court. Nakita ko si Pres,inalalayan ng kaklase namin.

"Dahil nyo sa clinic si President," dagdag kong sabi bago ko sila iwan at sundan si Amir. Nang mahabol ko siya,nakita ko ang tatlong lalake na naka buwal  na sa kalsada.

"Ano bang problema mo ha?! Bakit mo ginawa yun!!!" galit na galit kong sabi ng lapitan siya.

"PROBLEMA?! Tinatanong pa ba yan Klea ha?! Nagseselos ako! Nagseselos ako ng sobra!" haplos mamaos ito ng umamin sa harapan ko.

"Kay President namin? Amir, ano ba? wala na sa lugar ang pagseselos mo!"

Napapahilamos ito sa inis, "Masisisi mo ba ko kung lahat ng lalake pagselosan ko?! Ano bang ginawa mo para gustuhin ka nila?! Nang President nyo, ni Blaze,at ni Nixon! Wag mo sabihin GINAYUMA MO RIN SILA?!"

"Ano?!?!"

"Tama ako noh?!" Hinila niya ko,sabay higpit ang hawak sa braso. "Di ba nga ginawa mo sa akin yan? Malamang, hindi malabong gawin mo rin sa iba." pinaghahampas ko siya ng kamay sa gigil ko.

"Grabe ka! Grabe ka talaga!" pigil niya ang kamay ko. "Amir ,ang unang pagkakamali hindi na dapat sundan pa ng pangalawa,pangatlo o pang-apat na pagkakamali. Ganyan na ba talaga ang tingin mo sa'kin?" humagulgol na ko ng iyak.

"Hindi na talaga kita kilala." mariin kong bulaslas.

"Ako pa rin 'to, ako pa rin yung Tarantado, sirulo,at gago sa buhay mo. Ikaw, ikaw ang dahilan kung bakit nagbago ang buhay ko. Klea, ikaw lang naman ang minahal ko,minamahal, at mamahalin ng paulit-ulit. Naiintindihan mo ba ang sinasabi ko?"

"...pero sobra kana. Hindi ko na kayang intindihin ka. Buti sana kung si Nixon lang ang pagselosan mo,baka maunawaan pa kita. Pero yung pati ang ibang lalake na walang ginagaw.a.n.g mali pagseselosan mo pa."

"So, between you and Nixon, may ginagawa kayong mali? Tell me, ano ba si Nixon sa buhay mo?"

"Kaibigan," kalmado kong sagot.

"Kaibigan? o Higit pa roon?" pilit niyang hinuhuli ang mata ko gamit ang mga mata niya.

"Magkaibigan lang kami." gusto ko muling umiyak ngunit natatakot ako.

"How? Paano mo ko makuk.u.mbinsi na magkaibigan nga lang kayo?"

"Sapat na ba ang nakita mo? Si Nixon at Clarissa ay may relasyon na. Wala ka dapat isipin sa'min dalawa." parang may b.u.mabara unti-onti sa lalamunan ko. Anytime, hindi ko na makakayang sagutin ang katanungan niya.

"Akala mo ba hindi ko nahahalata? Ang tingin at kilos mo kapag kasama mo sila. Kung paano maduwag yang puso mo kapag ang sweet nila. Hindi mo napapansin na nagdududa na ko sayo ,dahil abalang magselos yang isip at puso mo." dinuro-duro niya ko.

"Hindi ako nagseselos. Masaya ako para sa dalawa kong kaibigan," Ugh. Umayos ka Klea,wag na wag kang bibigay. Pigilan mo ang puso mo.

"See? Siguro kung nasa harap ka ng isang salamin,maiinis ka sa sarili mo."

"Pwede ba, wag na natin pag-usapan ang relasyon ng ibang tao?"

"Kasi nasasaktan ka," pamimilit niya.

"NEVER."

"Kasi nagsisisi ka kung bakit ako ang pinili mo. Kasi mas mahal mo na si Nixon kaysa sa akin. Klea, gumaganti ka ba sa mga ginawa ko sayo dati?" magsisimula na naman itong magalit at tumaas ang tono.

"Please naman oh,Wag mo kong saktan. Wag mo sasaktan ang puso ko. Anong dapat kong gawin para bawiin ko sa kanya ang puso mo?"

Kinakapos ako ng hangin. Nahihirapan ang puso kong makita siyang nakiki-usap sa mismong harapan ko. Natatakot din akong malaman niya na ang puso ko ay iba na nagmamay-ari.

"Pinilit ko naman, pero hindi ko alam Amir, Hindi ko alam ang totoong  nais nang puso ko. alam mo ba kung gaano kasakit para sa akin ito? Wala akong magawa at walang masabihan na ibang tao tao dahil yung parehong Bestfriend ko....NAGMAMAHALAN SA ISA'T-ISA. Ang tanga ko Amir, Nandiyan kana sa harap ko, nakiki-usap na mahalin ko. Ang tanga ko dahil kung nasasaktan ka mas lalong nasasaktan ako. Ayokong maramdaman ito, dahil kahit anong tanggi ko, pilit isisiksik ng isip at puso kong...Minamahal ko ang Bestfriend ko."

Nagawa kong lumuhod sa harapan niya. Wala ni isang salita itong binitawan o kahit ang pagkilos ay hindi niya nagawa dahil sa sobrang pagkabigla. Kung tutuusin, masakit sa side niya ang mga sinabi ko. Masakit dahil hawak na niya ang puso ko dati pero hindi niya inaasahan na makukuha at maaagaw pa ito ng iba. Hindi lang basta ibang tao kundi ,nakuha ito ng taong kaibigan ko na minamahal din ako.....dati.