Nagmahal

Nasaktan

NagpGwapo lalo!

Minsan tinatanong ko ang sarili kung bakit ganito.Bakit sa kabila ng lahat,ako pa ang talo.Maituturing bang hindi ko karapat-dapat maging masaya sa feeling nya? Nasasaktan ako,nasasaktan dahil hindi sya ang babaeng kasama ko ngayon.

"Nixon, nakikinig kaba?" matapos ang Js Prom, pinaghahandaan ngayon ang graduation day kahit malayo pa naman ito.

"Yes, Mom." Sagot ko bago higupin ang kape.

"Are you alright, Honey?"

"Yes,papasok na po ako." Sinukbit ko ang bag,humalik sa pisngi nya at pumasok sa kotse.

Matinding kaba ang nararamdaman ko ngayon.Makikita ko na naman silang magkasama.Masasaktan na naman ang puso ko habang masaya silang nag-uusap.

Bakit ba kailangan pang may masaktan? Bakit kailangan pang may maiwan mag-isa? Bakit kailangan pang may umasa sa taong hindi ka bibigyan ng pag-asa? Ganon nga ba talaga ang pag-ibig? Susugal ka kahit alam mo sa huli ay talo ka? Isusugal mo lahat kahit alam mong wala nang mat.i.tira?

"Hi Bestfriend, Good morning!" Bati sa'kin ni Clarissa,kasama si Blaze.

Mabuti pa ang dalaw.a.n.g ito,masaya.Hindi kailangan magtaguan nang nararamdaman.

"Morning." Kunwari masaya,kunwari okay lang ang lahat.

"Papasok kana?" Tanong nito.

"Oo,pero dating gawi."

"Si Klea? Nakita mo na ba?" Awts, nandito pa rin sa puso ko.

"Baka nasa room na nila."

"Ahh-- okay, sige. Mauna na kami ni Blaze." Tinapik lamang nila ang balikat ko bago iwan.

Bakit nga ba ko malungkot,gayong dapat masaya ako para sakanila.Bitter ko,napaka bitter ko.Bakit kasi hindi ako nagkgirlfriend nun panahon mahal na mahal ko si Klea? Until now, mahal ko pa rin sya,until now umaasa pa rin ako kahit wala nang pag-asa.

Binuksan ko ang locker upang kunin ang log book. Pagsara b.u.mungad sa'kin ang mukha nya.Napahawak na lamang ako sa dibdib.

"Nagulat?" Nakangiti nyang tanong.

"Hindi naman,natakot lang." Sinuntok nya ko sa braso.Ang saaaakitt!

"Ang sama mo!"

"Bakit kasi nandyan kapa? Gusto mo yata malista na naman." Pananakot ko.

"Ede,ilista mo.Lagot ka naman kay Amir."

Cross arm ko syang hinarap."Ah ganoon,may backer?" Dinahan-dahan kong sinulat ang pangalan nya sa log book.

"Hanapin nalang ako ng BOYFRIEND mo sa kung saan ah? Goodbye." Iniwan ko syang tinatawag ang pangalan ko.

Sa isip ko palang ang sarap nyang pagtripan. Nakakatuwa ang gaya nyang kaibigan,hindi mo magaw.a.n.g magalit dahil sa pagiging mabuti nyang tao.

Nilibot ko ang buong school.Malaki at malawak ito nguni't hindi naman nakakapaG.o.d. Actually, nag-eenjoy ako sa ginagawa ko.Takot sila kapag natanaw kaagad ako sa malayo,papasok sa room,halos madapa makatago lang.Ganyan katinik ang pagiging log book ko.

"Nixon!" Sigaw ng kung sino mula sa likuran ko. Bago pa ko lumingon isang suntok ang sumalubong sa'kin.

b.u.mulagta kaagad ako sa s.e.m.e.nto. May dugo kaagad ang ilong ko.Tiim bagang akong tumayo upang lapitan sya.

"Problema mo?" May hamon kong tanong.

"Five minutes pa naman ang umpisa ng klase." Iritable nyang sabi.

"Oh? Alam ko, ano ba problema ba't mo ko sinapak?"

"Tanggalin mo ang pangalan ni Klealyn dyan sa Log book mo!"

Itinaas ko hawak."This? Kung makukuha mo." Hamon ko.

"Wag mo kong hinahamon." Nilapitan niya ko sabay hablot sa kwelyo ko.

Nag-smirk ako,"At kung hamunin nga kita ng suntukan,kakasa kaba?"

"Nakalimutan mo na ba kung sino ang nasa harap mo ngayon?" Mabilis nya kong sinikmuraan. Halos mawalan ako ng balance upang makatayo ng maigi.

"Kaibigan ka lang ni Klea,tss. 'Yan ba pinagmamalaki mo? Pwes, wag mo kong hinahamon Nixon kung alam mong wala kang laban sa'kin.Isa ka lang kapirasong papel na pwedeng itapon dahil wala ka naman kwenta."

Lalo lumala ang ugali nya.Naisip kong ano bang meron sa Amir na ito upang gustuhin ng kaibigan ko? Wala syang modo,wala syang kinakaawaan sa tao kahit kaibigan kapa niya.

Dahan-dahan akong tumayo habang hawak ang tiyan.

"Bakit,ano ba nakita sayo ni Klea para magustuhan? Parang lumalabas tuloy nyan,ikaw ang nang gayuma sa kanya."

"Shut up!" Dinuro-duro ako habang galit na galit ang litid nya sa leeg. Nag-smirk ako,kung hindi ko lang sya kilala baka inisip ko ngang guilty sya.

"Hindi ka nababagay sa kaibigan ko." Mariin kong sabi.

"At sino? Ikaw?" Humalakhak sya dahilan ang ilang estudyante na naglalakad ay napahinto.

"Matagal ko ng alam na may gusto ka sa GIRLFRIEND ko na BESTFRIEND mo.Wala kang laban sa'kin, kaibigan ka lang,REMEMBER."

Sa gigil,hinatak ko ang kanyang kwelyo.Ibig-ibig ko syang suntukin ngunit pinipigilan kong huwag syang saktan. Iniisip ko rin ang pagkkaibigan namin ni Klea.Ayoko dumating sa puntong pipili sya samin ni Amir,kung sino papanigan nya,at higit 'don ayokong ako ang iwan habang si Amir ang pinili nya.

"Ano Nixon? Gawin mo.Tignan natin kung malaman ni Klea ang gagawin mo.Sige na,punch me." Talagang ginagalit ako nito ah.

"Hindi kita papatulan dahil alam kong malakas ang kapit mo rito sa Academy. Hintayin mo lang,ako naman ang tatawa sa harapan mo habang nagmamakaawa ka sa babaeng nagugustuhan natin." Itinulak ko palayo bago iwan syang nakangiti na iinsulto sa mga sinabi ko.

Nang nakita kong wala na estudyante sa buong paligid napagdesisyunan ko ng b.u.malik sa loob.Halos kompleto na rin ang lahat habang hinihintay ang teacher namin na may isinusulat sa blackboard. Umupo ako sa tabi ni Leny,nakasimangot ang mukha nito nakatingin sa kanyang EX.

"Magawa lang ako ng paraan,sisiguraduhin kong mapapasaakin syang muli." Matapos sabihin tumingin sa'kin.

"Hanggang ngayon hindi kapa rin nakakamove-on." Sabi ko.

"Ba't ikaw? Tigilan mo ko Nixon.Alam ko hanggang ngayon si Klea pa rin. Bakit hindi nalang natin paglayuin ang dalawa."

"Wrong move."

"Yun ang magandang move.Anong gusto mong gawin natin? Tatanga lang dito habang sila masaya? No way, hindi ako magiging masaya kung sila nanatiling magkasama."

"Magtigil kana."

"No way,hindi ako t.i.tigil." Pinunit ang pahina ng notebook.

"Desperada."

"Duwag."

""I'm not cowardly."

"Martyr, better."

I broke the table."Lubayan mo ko Leny,hindi ako duwag at lalong hindi martir, as you say."

"Talaga? What do you call this? good friend and loving friend?" Sinundan nya ko ng tingin nang mabilis akong tumayo.

"You don't know how to love if you are just thinking of yourself!" Singhal ko.

Kapwa kami tumingin sa harap ng tawagin ang pangalan namin ni Teacher.Para makiwas lumabas si Leny,pero sinundan ko.

"Hindi pa ko tapos." sunod ko.

Buntunghininga nya kong hinarap.Nagagalit na naman ang kanyang mga mata.Gusto nya kong lamunin ng buo at balatan ng buhay.

"NAPAKA BOBO MO! SOBRANG BOBO KA! TANGA!" Umalingawngaw ang boses nya sa bawat corner ng Hallway.

"Bawiin mo 'yan sinabi mo." Motoridad kong paki-usap.

"NO!"

"LENY."

"I don't despair that we might return to the past.Saksi ka 'di ba? Kung paano ako pahalagahan ni Amir noon,alam mo kung paano nya ko ipagmalaki ibang tao.Kaya hindi tawag ang pagiging desperada sa ginagawa ko.Nagmamahal lang naman ako ng tapat,ano bang masama roon? Magkatulad lang tayong umaasa,pero sinasabi ko sayong magkiba tayo pagdating sa pakikipaglaban.Matapang ako,at ikaw naman ay duwag."

Nawalan ako ng kibo sa mga sinabi nya.May point sya,marahil napaka tapang nyang babae upang ipaglaban ang taong mahal nya kahit sobrang labo mangyari. Ako? Duwag nga siguro akong maituturing.Oo, duwag na ko.